Kisah nyata; ANAK YANG DURHAKA PADA

Kisah nyata; ANAK YANG DURHAKA PADA IBUNYA

Seorang anak yang durhakar kepada ibunya. Dia tidak hanya suka teriak-teriak di wajahnya, akan tetapi suka mencaci-maki. Ibunya yang telah tua, seringkali berdoa kepada Allah SWT agar Allah meringankan kekerasan dan kekejaman anaknya. Dia menjadikan ibunya sebagai pembantu yang membantu dan mengurusi semua kebutuhannya, sedangkan ibunya sendiri tidak membutuhkan pengurusan dan bantuannya. Betapa sering air matanya mengalir di kedua pipinya, berdoa kepada Allah SWT agar belahan hatinya mendapat hidayah sehingga menjadi anak yang berbakti pada orang tua.
Pada suatu hari si-anak menemui ibunya dengan raut wajah beram yang terlihat dari colot mata dan alis yang menyatu. Si-anak berteriak-teriak tepat di wajah ibunya, “Apakah ibu tak menyiapkan makanan ku?” Dengan segera ibunya mempersiapkan dan menghidangkan makanan si-anak. Akan tetapi, tatkala si-anak melihat makanan yang tidak disukai, bukan tetap memakannya, namun malah ia lemparkan ke tanah.
Si-anak marah dan berkata dengan nada yang kumprang, “Sungguh, aku kena musibah dengan wanita yang sudah tua renta, aku tidak tahu, kapan aku bisa berlepas diri tua renta ini.” Ibunya menangis seraya berkata, “Wahai anakku, takutlah kamu kepada Allah terhadapku. Tidakkah kamu takut kepada Allah? Tidakkah kamu takut akan murka dan kemarahanNya?”. Karena mendengar kata-kata ibunya tersebut, maka kemarahan si-anak pun semakin menjadi, si-anak memegang baju ibunya dan mengangkatnya. Dia mengguncang-guncang ibunya dengan kuat seraya menghardik, “Dengar, aku tidak mau dinasihati. Bukan aku yang mesti dibilang harus bertakwa kepada Allah.”
Kemudian si-anak melempar ibunya yang telah tua renta itu. Ibunya-pun jatuh tersungkur. Tangis ibunya bercampur dengan tawa si-anak yang penuh dengan kepongahan seraya mengatakan, “Ibu pasti akan mendoakan kecelakaan bagiku. Ibu mengira Allah akan mengabulkannya.” Kemudian si-anak keluar rumah sambil mengolok-olok ibunya. Sementara sang ibu, ia berlinangan air mata kesedihan, menangis siang dan malam tiada henti.
Adapun anaknya, dia pergi menaiki mobilnya. Bergembira dan bersuka cita sambil mendengarkan musik yang ia anggap kenyamanan dalam hidupnya. Si-anak melaju dengan mobil yang ramai karena suara musiknya. Dia lupa akan apa yang telah dia perbuat terhadap ibunya yang sejak kecil merawat, membesarkan dengan kasih sayang. Dia meninggalkan ibunya dalam keadaan bersedih hati sendirian, hatinya menelan rasa sakit, mengalami kesedihan yang sangat mendalam.
Tatkala mobilnya melaju di jalan raya dengan kecepatan membabi buta, tiba-tiba ada seekor hewan berada di tengah jalan. Dia terguncang dan kehilangan keseimbangan. Dia mencoba untuk mengendalikan situasi, akan tetapi tidak ada jalan keluar dari takdir. Celakalah, mobil yang melaju dengan kecepatan tinggi tersebut terjungkal, merungsuk keluar jalan, tanpa ia sadari, ada potongan besi mobil yang masuk ke dalam perutnya, namun dia tidak seketika kehilangan nyawanya. Allah SWT menangguhkan kematiannya. Dia berpindah dari operasi satu ke operasi yang lain, hingga akhirnya terbaring di tempat tidur, tidak bisa bergerak sama sekali. (Aqibah Uquq al-Walidain, hal. 69-71.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องจริง DURHAKA แม่ของเด็กเด็กที่ durhakar ที่แม่ของเขา เขาไม่เพียงแต่ชอบ teriak teriak ในลักษณะ แต่ เช่น mencaci-maki พ่อบ้านเก่า มากมักจะอธิษฐานต่อพระเจ้าเพื่อพระเจ้าที่จะบรรเทาความรุนแรงและความโหดร้ายของลูก เขาทำให้แม่ของเขาเป็นผู้ช่วยที่ช่วยและ mengurusi kebutuhannya ทั้งหมด ในขณะที่แม่ของเขาไม่ต้องการการจัดการและ bantuannya ถี่น้ำตาไหลในทั้ง pipinya อธิษฐานต่อพระเจ้าเพื่อให้ชิ้นส่วนของหัวใจของเขาจะต้องถึงโอรส dutiful คนเก่าวันหนึ่งเด็กหาแม่ศรีของเขา-กับ raut หน้าดู beram colot คะแนนและอลิสที่ผสาน เด็กศรี berteriak teriak ขวาในหน้าแม่ของเขา "อะไรไม่แม่เตรียมอาหาร" ทันทีแม่เตรียม และเด็ก ๆ ศรี อย่างไรก็ตาม เมื่อเด็กดูซิไม่ชอบอาหาร ไม่กินพวกเขาถาวร แต่ในความเป็นจริงมัน lemparkan ไปพื้นดินเด็กศรีได้รับโกรธ และพูด ด้วยเสียง kumprang "จริง ๆ ฉันจะภัยพิบัติกับหญิงสูงอายุ renta ฉันไม่รู้ เมื่อฉันสามารถ disown นี้ renta เก่า" แม่ของเขาร้องไห้ seraya กล่าวว่า "โอ้ ลูกชายของฉัน มีกลัวอัลลอฮ terhadapku คุณไม่กลัวพระเจ้า อย่าคุณกลัวการลงโทษและความโกรธของเขา? " เพราะฟัง กลายเป็นคำพูดของแม่ของเขา แล้วความโกรธศรีลูกหลาน เด็กจัดเสื้อแม่ของเขา และขึ้นเขา เธอ mengguncang-guncang ของเธอแม่ seraya menghardik ออกเสียง "ฟัง ไม่อยากแนะนำ ไม่ฉันจะ dibilang ต้องยังคงสติของอัลลอฮ"แล้ว โยนออก renta ศรีอายุแม่ของเด็ก เขาแม่ก็ล้มลงกราบ Tangis แม่ของเขาผสมกับเสียงหัวเราะเด็กศรีเต็ม seraya kepongahan กล่าวว่า "แม่จะแน่นอนอธิษฐานสำหรับผมฉิบหาย แม่คำนวณเขาจะ mengabulkannya" จากนั้น เด็กผู้เสียชีวิตออกจากบ้านขณะแม่ของเขา mengolok olok ขณะร้องของแม่ มันหยุด berlinangan น้ำตาของความเศร้าโศก ร้องไห้ทั้งกลางวันและกลางคืนเด็กของเขา เขาไปปีนเขา mobilnya เปรมปรีดิ์ และสนุกถูกใจขณะฟังเพลงที่มันพิจารณาความสงบในชีวิตของเธอ เด็ก SI พรำรถให้เนื่องจากเสียงของ musiknya เขาลืมว่าเขามีอะไรกับแม่ของเขาที่ perbuat ตั้งแต่รักษาขนาดเล็ก ขยาย ด้วยความรัก เขาซ้ายในสถานะของแม่ของเขาเพียงอย่างเดียว ตรมใจกลืนความเจ็บปวด ประสบความเศร้าโศกลึกมากขึ้นเมื่อ mobilnya พรำบนถนนกับ membabi ความเร็วตาบอด จู่ ๆ มี hewan มีทาง เขาจะตกใจ และสูญเสียความสมดุล เขาพยายามที่จะจัดการกับสถานการณ์ แต่จะไม่มีทางจากโชคชะตา พิลึก รถกำลังมาถึง ด้วยความเร็วสูง terjungkal, merungsuk จากทาง ไม่มัน มีชิ้นส่วนของเหล็ก sadari mobil ที่ท้องของเขา แต่เขาไม่ได้สูญเสียจิตวิญญาณของเขาในช่วงเวลานั้น ค็อฏฏอบเลื่อนการตายของเขา เขาย้ายจากที่หนึ่งไปยังอีก จนกว่าการดำเนินงานสิ้นสุดนอนอยู่บนเตียง ไม่สามารถเคลื่อนย้ายทั้งหมด (Aqibah Uquq al-Walidain เรื่อง 69-71.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องจริง; แม่ของเด็กดื้อรั้น

เด็กที่เป็นเชื่อฟังแม่ของเขา เขาไม่เพียง แต่ชอบที่จะตะโกนในใบหน้าของเขา แต่ชอบด่าว่า แม่ของเธอเป็นรุ่นเก่ามักจะอธิษฐานต่อพระเจ้าอัลลอที่จะบรรเทาความรุนแรงและความโหดร้ายของเขา เขาทำให้แม่ของเขาเป็นผู้ช่วยที่จะช่วยและดูแลความต้องการของพวกเขาในขณะที่แม่ของเขาไม่จำเป็นต้องมีการบริหารจัดการและการให้ความช่วยเหลือ บ่อยแค่น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มของเขาอธิษฐานต่อพระเจ้าเพื่อรับคำแนะนำด้านข้างของเขาที่จะกตัญญูกับพ่อแม่
วันหนึ่งเด็กจะเห็นเสี้ยนใบหน้าของแม่ของเธอด้วยรูปลักษณ์ของดวงตา colot และคิ้วกำลังหลอมละลาย เด็กกรีดร้องในใบหน้าของแม่ของเขาว่า "อย่าเตรียมอาหารโดยแม่ได้หรือไม่" ทันทีที่แม่ของเขาจัดเตรียมและให้บริการอาหารให้กับเด็ก แต่เมื่อเด็กเห็น aversions อาหารไม่ถาวรกินมัน แต่เขาโยนลงไปที่พื้น
Si-เด็กโกรธและพูดด้วยน้ำเสียงที่ kumprang ว่า "จริงๆผมมีภัยกับผู้หญิงที่มีผู้สูงอายุผมไม่ทราบว่าเมื่อฉันสามารถปฏิเสธผู้สูงอายุนี้." แม่ของเขาร้องไห้และกล่าวว่า "ลูกชายของฉันกลัว พระเจ้าให้ฉัน คุณไม่เกรงกลัวพระเจ้า? คุณไม่กลัวความโกรธและความโกรธ? " เพราะการฟังคำพูดของแม่ของเธอด้วยความโกรธของหนุ่มสาวจะเพิ่มขึ้นเป็นเด็กถือและยกเสื้อของเธอ เธอส่ายของเธอแน่นในขณะที่เขาดุ "ฟังฉันจะไม่ให้คำแนะนำ ผมต้องบอกว่าไม่ต้องเกรงกลัวพระเจ้า. "
แล้วคุณแม่ยังสาวที่พ่นผู้สูงอายุ แม่ของเธอยังล้มลงกับพื้น แม่ของเขาร้องไห้ผสมกับเสียงหัวเราะของเด็กที่เต็มไปด้วยความโอหังว่า "แน่นอนฉันจะอธิษฐานขอให้เกิดอุบัติเหตุกับผม แม่คิดว่าพระเจ้าจะให้มัน. "จากนั้นเด็กออกจากบ้านในขณะที่ทำให้ความสนุกของเธอ ในขณะที่แม่ก็น้ำตาแห่งความโศกเศร้าร้องไห้ทั้งวันทั้งคืนไม่หยุด
ในฐานะที่เป็นลูกชายของเขาเขาไปขึ้นรถ เปรมปรีดิ์และยินดี, ฟังเพลงที่เขาคิดว่าเป็นความสะดวกสบายของชีวิตของเขา เด็กขับรถโดยรถยนต์ไปกับเสียงเพลงที่มีชีวิตชีวา เขาลืมสิ่งที่เขาทำกับแม่ของเธอตั้งแต่วัยเด็กรักษานำด้วยความรัก เขาปล่อยให้เธออยู่ในสถานะของความโศกเศร้าคนเดียวกลืนความเจ็บปวดของเธอเสียใจอยู่ลึกมาก
เมื่อรถเร่งลงทางด่วนด้วยความเร็วสุ่มสี่สุ่มห้า แต่อยู่ ๆ ก็มีสัตว์อยู่ตรงกลางของถนน เขาได้รับการเขย่าและการสูญเสียความสมดุลของเขา เขาพยายามที่จะควบคุมสถานการณ์ แต่มีการหลบหนีจากชะตากรรมไม่มี วิบัติ, การขับรถด้วยความเร็วสูงจะลดลง merungsuk ออกโดยไม่ทราบว่าของเขามันมีชิ้นส่วนของรถเหล็กที่จะเข้าสู่กระเพาะอาหารของเขา แต่เขาไม่ได้ทันทีสูญเสียชีวิตของพวกเขา พระเจ้านำการตายของเขา เขาย้ายจากการดำเนินงานหนึ่งในการดำเนินการอื่นไปจนนอนอยู่บนเตียงไม่สามารถที่จะย้ายที่ทั้งหมด (Aqibah Huquq Al-walidain, PP. 69-71.)