Kakek Tua dan CucunyaBrothers Grimm

Kakek Tua dan Cucunya
Brothers Grimm

Dahulu, ada seorang kakek yang sangat tua, yang matanya telah menjadi rabun, pendengarannya hampir tuli, lututnya gemetaran, dan ketika dia duduk di meja untuk makan, dia hampir tidak bisa memegang sendok sehingga sering menumpahkan kaldu dari sendoknya ke atas taplak meja dan terkadang kaldu pun menetes turun dari mulutnya.
Anaknya dan istri anaknya menjadi muak dengan keadaan ini, sehingga mereka mendudukkan sang Kakek Tua di sudut dekat dapur sendirian, dan mereka memberinya makanan dalam sebuah mangkuk gerabah. Makanan yang diberikan pun selalu sedikit dan tidak cukup.
Sambil makan, sang Kakek Tua sering melihat ke arah meja makan dengan mata berlinang air mata. Suatu ketika, tangannya yang gemetaran tidak bisa menahan mangkuk, dan mangkuk tersebut jatuh ke lantai dan pecah berhamburan. Anaknya beserta Istri anaknya pun menjadi marah, tetapi orang tua tersebut tidak berkata apa-apa dan hanya bisa menghela napas panjang.
Kemudian mereka membelikan sebuah mangkuk kayu yang murah untuk sang Kakek Tua agar mangkuk kayu tersebut tidak pecah saat jatuh.
Pada saat mereka duduk di meja untuk makan, cucunya yang masih kecil dan berusia empat tahun mulai mengumpulkan beberapa potongan-potongan kayu di tanah.
"Apa yang kamu lakukan di sana, Anakku?" tanya sang Ayah.
"Saya akan membuat mangkuk kayu yang kecil," jawab si Anak Kecil, "untuk ayah dan ibu, untuk nantinya kalian pakai saat makan ketika saya telah dewasa."
Laki-laki dan istrinya saling berpandangan selama beberapa saat, dan akhirnya mereka pun menangis karena tersadar dan menyesali perlakuan buruk mereka. Kemudian mereka mengajak sang Kakek Tua ke meja makan, dan untuk selanjutnya sang Kakek Tua selalu makan bersama mereka di satu meja. Sejak saat itu pula, mereka tidak pernah lagi berkata apapun ataupun mengeluh apabila sang Kakek Tua menumpahkan sesuatu ke atas meja.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณปู่และหลานชายของ
พี่น้องกริมม์เดิมมีปู่เก่ามากมีตาได้กลายเป็นสลัวหูของเขาเป็นคนหูหนวกเกือบหัวเข่าของเขาสั่นและเมื่อเขานั่งลงที่โต๊ะกินเขาแทบจะไม่สามารถถือช้อนจึงมักจะรั่วไหลน้ำซุปจากช้อน ผ้าปูโต๊ะและบางครั้งน้ำซุปก็หยดลงมาจากปากของเขาเขาและภรรยาของเขาก็กลายเป็นที่เบื่อหน่ายกับสถานการณ์นี้เพื่อให้พวกเขานั่งอยู่ในมุมของคุณปู่เก่าใกล้ห้องครัวอยู่คนเดียวและพวกเขาทำให้เขามีอาหารในชามเครื่องปั้นดินเผา อาหารที่ให้บริการอยู่เสมอน้อยและไม่เพียงพอในขณะที่การรับประทานอาหารที่คุณปู่เก่ามักจะมองไปที่โต๊ะด้วยดวงตาของเขาสะอึกสะอื้น ครั้งหนึ่งมือของเธอถูกสั่นไม่สามารถจับชามและชามลดลงกับพื้นและแตกออก ภรรยาและบุตรชายของเขากลายเป็นโกรธ แต่คนเก่าไม่ได้พูดอะไรและจะสามารถถอนหายใจแล้วพวกเขาก็ซื้อชามไม้ชามไม้ปู่ของเขาเก่าที่จะไม่ทำลายเมื่อลดลงตามเวลาที่พวกเขานั่งอยู่ใน ตารางสำหรับอาหารเย็นหลานสาววัยสี่ปีเริ่มต้นการเก็บรวบรวมชิ้นส่วนบางส่วนของไม้บนพื้นดิน"คุณกำลังทำอะไรที่นั่นลูกชายของฉัน" ถามพ่อ"ผมจะทำให้ชามไม้ขนาดเล็ก" ตอบว่าหนุ่ม "พ่อและแม่ที่จะสวมใส่เมื่อคุณจะกินเมื่อผมโตขึ้น." ชายคนนั้นและภรรยาของเขามองไปที่แต่ละอื่น ๆ บางครั้งและในที่สุดก็ พวกเขาร้องไห้เพราะตระหนักถึงความเสียใจและการข่มเหงของพวกเขา จากนั้นพวกเขาเอาคุณปู่เก่าที่โต๊ะและถัดไปที่คุณปู่เก่ามักจะกินกับพวกเขาที่โต๊ะ ตั้งแต่เวลาที่พวกเขาไม่เคยพูดอะไรหรือบ่นเมื่อคุณปู่ของเขาเก่าที่รั่วไหลบางสิ่งบางอย่างบนโต๊ะ