BALASAN ALLAH TERHADAP HAMZAH BASYU

BALASAN ALLAH TERHADAP HAMZAH BASYUNI

Ketua penjara perang, digelar raja penyeksa dan mengaku dia adalah tuhan penjara. Banyak melakukan penyeksaan terhadap ulama-ulama dan pendakwah-pendakwah dari zaman Jamal Abdul Naser hingga Hosni Mubarak.

Beliau pernah berkata: “Akulah pemegang undang undang penjara, akulah yang mematikan dan menghidupkan, aku boleh membunuh seratus orang sehari dan tiada siapa boleh menghalang. Jika tuhan turun aku akan sumbat ke dalam penjara dan akan ku sula."

Sesungguhnya kebiadapan kata-katanya memakan diri, akhirnya dia mati dengan besi-besi menembusi tubuhnya, mukanya juga hancur ditusuk besi hingga sukar dikenal pasti.

Firman Allah: (maksudnya) Dan janganlah kamu menyangka bahawa Allah lalai akan apa yang dilakukan oleh orang-orang yang zalim; sesungguhnya Dia hanya melambatkan balasan mereka hingga ke suatu hari yang padanya terbeliak kaku pemandangan mereka, (kerana gerun gementar melihat keadaan yang berlaku). (dalam pada itu) mereka terburu-buru (menyahut panggilan ke padang Mahsyar) sambil mendongakkan kepala mereka dengan mata tidak berkelip, dan hati mereka yang kosong (kerana bingung dan cemas) (surah Ibrahim 42-43).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระเจ้า Hamzah กลับไปยังคุกหัวหน้า Basyuni

สงครามขนานนามชั้นกษัตริย์และยอมรับว่าเขาเป็นพระเจ้าคุก จำนวนมากไม่ทรมานของนักวิชาการและมิชชันนารีจากเวลาที่จะ jamal abdul naser นีมูบารัก

ครั้งหนึ่งเขาเคยกล่าวว่า:. â€กฎหมายœakulahคุกผู้ถือซึ่งผมและปิด,ฉันสามารถฆ่าร้อยคนต่อวันและไม่มีใครสามารถหยุด ถ้าพระเจ้าผมจะลงบึงเข้าไปในคุกของฉันและซูลา "

อันที่จริงคำป่าเถื่อนได้ผลในที่สุดเขาก็เสียชีวิตด้วยเหล็กเจาะร่างกายของเขาใบหน้าของเขาเจาะโลหะสลายตัวยังยากที่จะระบุ

พระวจนะของพระเจ้า.(Mean) และไม่ได้คิดว่าพระเจ้าไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่จะทำโดยคนที่ไม่ถูกต้องเพราะเขาเพียง แต่ชะลอการกลับมาของพวกเขาไปในวันเมื่อดูตาแข็งของพวกเขา (ดูสถานะของความหวาดกลัวที่เกิดขึ้น)(ที่) พวกเขากำลังรีบ (ต่อการเรียกร้องทั้งหมดเข้าด้วยกัน) ในขณะที่เอียงหัวของพวกเขาได้ด้วยตาไม่กระพริบตาและหัวใจของพวกเขาจะว่างเปล่า (ที่สับสนและกังวล) (สุราษฏร์อิบราฮิม 42-43)