Harimau: (suara meninggi) Hah, Sang

Harimau: (suara meninggi) Hah, Sang Kancil! Di sini rupanya kamu berada.

Sang Kancil : (terperanjat) Oh harimau, apa lagi yang kamu hendak? (lalu berdiri dengan cepat)

Harimau: (suara meninggi) Aku hendak makan kamu.(sambil mengangkat kaki hadapannya dan membuka mulutnya.)

Sang Kancil: Nak makan aku? Eh, sekarang tidak boleh, harimau...Aku telah diperintahkan oleh raja Sulaiman supaya menunggu benda ini. (sambil menunjuk ke arah sarang tebuan itu)

Harimau: (kehairanan sambil melihat sarang tebuan) Apa benda itu?

Sang Kancil: Oh, ini gong Raja Sulaiman. Baginda akan mendengar bunyi gong ini apabila baginda hendak ke hutan.

Harimau: Hmm...tentu sedap bunyi gong raja ya.

Sang Kancil: Sudah tentulah. Siapa yang mendengarnya akan rasa gembira.

Harimau sangat ingin mendengar bunyi gong raja itu dan meminta Sang Kancil memalunya tetapi Sang Kancil menolak permintaan harimau. Sang Kancil memberi alasan yang tugasnya hanya untuk menunggu dan bukan memalu gong itu.

Harimau: (sambil merayu) Tolonglah Sang Kancil. Palulah gong raja itu. Sekali pun cukuplah. Lagipun, baginda tiada di sini.

Sang Kancil: Eh, tidak boleh, harimau. Kalau aku palu gong ini, bermakna aku tidak jujur.

Harimau: Kalau begitu, biarlah aku yang memalunya.

Sang Kancil terdiam seketika tetapi berasa sungguh lega. Harimau telah termakan helahnya.

Sang Kancil: Baiklah, harimau. Jika kamu hendak memalu gong raja ini, biarlah aku pergi jauh dari sini.

Sang Kancil memberikan sepotong kayu kepada harimau. Dia meminta harimau memalu gong itu setelah mendengar arahan daripadanya. Kemudian, Sang Kancil pergi jauh dari situ.

Sang Kancil: (berteriak dengan kuat) Harimau, palu!

Harimau pun memalu sarang tebuan itu. Apabila sarang tebuan itu dipalu, kesemua tebuan itu keluar dan menyengat harimau.

Harimau: (mengaum dengan kuat)Aummm!

Harimau menjerit kesakitan kerana tebuan itu telah menyerang seluruh tubuhnya. Dia berlari dengan pantas tetapi tebuan-tebuan itu terus mengejarnya. Mujurlah harimau terjumpa sungai. Harimau pun terjun ke dalamnya untuk menyelamatkan diri.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสือ: (เสียงที่เพิ่มขึ้น) ฮะกวางเรนเดีย! ที่นี่เห็นได้ชัดว่าคุณเป็นกวางเรนเดีย (ประหลาดใจ) เสือโอ้สิ่งอื่นที่คุณต้องการได้หรือไม่ (เขายืนขึ้นอย่างรวดเร็ว) เสือ: (เสียงที่เพิ่มขึ้น): ฉันต้องการที่จะกินคุณ (ยกขาหน้าของเขาและเปิดปากของเขา).. กวางเรนเดีย: ต้องการที่จะกินได้หรือไม่ เอ่อตอนนี้ไม่สามารถเสือ ... ฉันได้รับคำสั่งจากกษัตริย์ซาโลมอนที่จะรอสิ่งนี้ (ชี้ไปที่รังของแตน) เสือ (งงว่าเขาเห็นรังแตน) สิ่งที่สิ่งที่? กวางเรนเดีย: โอ้นี่คือฆ้องกษัตริย์โซโลมอน เขาจะได้ยินเสียงของฆ้องเมื่อเขากำลังจะไปป่าเสือ: อืม ... แน่นอนฆ้องกษัตริย์เสียงอร่อยเพื่อให้กวางเรนเดีย: แต่แน่นอน ใครจะมีความสุขที่จะได้ยินเสียงเสือมีความกระตือรือร้นที่จะได้ยินเสียงของฆ้องและขอให้พระมหากษัตริย์กวางเรนเดียกวางเรนเดีย memalunya แต่ปฏิเสธคำขอของเสือ กวางเรนเดียให้เหตุผลของเขาและไม่เพียง แต่ต้องรอให้ฆ้องเสือ: (พูด) มากวางเรนเดีย Palulah กษัตริย์ฆ้อง แม้พอเพียง หลังจากเขาเป็นไม่ได้ที่นี่กวางเรนเดีย: เอ๊ะไม่สามารถเสือ ถ้าผมมีฆ้องค้อนนี้หมายความว่าผมไม่ซื่อสัตย์เสือ: ถ้าอย่างนั้นให้ฉัน memalunya กวางเรนเดียเงียบในขณะที่ แต่ก็ดีใจที่ เสือได้รับการล่อเคล็ดลับกวางเรนเดีย: ดีเสือ หากคุณกำลังฆ้องที่จะเป็นกษัตริย์แห่งนี้ให้ฉันไปจากที่นี่กวางเรนเดียให้ชิ้นส่วนของไม้ที่จะเสือ เขาถามเสือฆ้องหลังจากได้ยินคำแนะนำจากเขา จากนั้นกวางเรนเดียออกไปจากที่นั่นกวางเรนเดีย: (ตะโกนเสียงดัง) เสือค้อนเสือแล้วตีรังแตน เมื่อมันหลงรังของแตนผึ้งทั้งหมดออกมาและต่อยเสือเสือ (คำรามเสียงดัง) Aummm! เสือกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเป็นตัวต่อที่มีการบุกเข้ามาในร่างกาย เขาวิ่งไปอย่างรวดเร็ว แต่ตัวต่อแตนยังคงแสวงหา โชคดีที่เสือสะดุดแม่น้ำ เสืออยู่แล้วเพิ่มขึ้นเป็นมันที่จะหลบหนี