Di dalam sebuah taman bunga, terdap

Di dalam sebuah taman bunga, terdapat seekor belalang yang suka menyanyi dan menari. Ia berasa gembira kerana dapat hidup di dalam taman yang indah itu. Di dalam taman itu terdapat juga berbagai-bagai jenis bunga seperti bunga raya, mawar, dahlia, kenanga, melur dan cempaka. Taman bunga itu berwarna-warni dan harum. Tiap-tiap hari, belalang akan menyanyi dan menari. Ia akan melompat dari satu pokok ke pokok yang lain. Belalang mempunyai ramai teman di dalam taman itu. Ada rama-rama, kumbang, lebah dan semut. Mereka dapat tinggal di taman itu. Mereka sering bermain dan menyanyi bersama-sama.

Pada suatu hari, belalang mencari kesemua rakan-rakannya untuk bermain tetapi mereka semua sedang sibuk mencari makanan dan berpindah untuk berlindung sebelum musim hujan tiba. Belalang tidak percaya hujan akan tujun sebentar lagi. Ia asyik menyanyi dan menari sendirian. Setelah lama menyanyi, belalang pulang ke rumah dan tidur kerana keletihan. Hujan turun dengan lebat lalu belalang terbangun. Ia berasa sangat lapar tetapi di rumahnya tiada makanan.

“ Bila hujan berhenti bolehlah saya mencari makanan,” katanya dalam hati. Belalang berbaring semula dan tertidur. Apabila dia terjaga, hujan tetap turun dengan lebat. Belalang berasa menyesal kerana tidak mengikut nasihat rakannya untuk mencari makanan sebelum musim hujan. Akhirnya belalang jatuh sakit. Rakan-rakan belalang tidak mengetahui keadaan belalang yang sakit. Apabila hujan berhenti,lebah teringat akan belalang. Dia keluar dari sarangnya dan pergi ke rumah belalang. Ia amat terperanjat melihat belalang yang terlantar di atas katil di rumah.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสวนดอกไม้ที่มีตั๊กแตนที่ชอบร้องเพลงและเต้นรำ เขามีความสุขที่จะสามารถอาศัยอยู่ในสวนสวย ในสวนสาธารณะยังมีความหลากหลายของดอกไม้เช่นสีม่วง, กุหลาบ, dahlias, Kenanga มะลิและ Cempaka สวนดอกไม้ของที่มีสีสันและกลิ่นหอม ทุกวันที่พวกเขาอาจจะร้องเพลงและเต้นรำมันจะกระโดดลงมาจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปอีกต้นหนึ่ง ตั๊กแตนมีเพื่อนมากมายในสวน ไม่มีผีเสื้อแมลงผึ้งและมด พวกเขาสามารถอยู่ในสวนสาธารณะ พวกเขามักจะเล่นและร้องเพลง.

วันหนึ่งตั๊กแตนหาเพื่อนของเขาทั้งหมดในการเล่น แต่พวกเขาทั้งหมดกำลังยุ่งมองหาอาหารและที่พักพิงก่อนที่จะย้ายไปสู่​​ฤดูฝน ตั๊กแตนไม่เชื่อว่าจะมีฝนตกในไม่ช้าเจ็ด พวกเขายังคงร้องเพลงและเต้นเพียงอย่างเดียว หลังจากระยะเวลาที่ยาวนานของการร้องเพลง, ตั๊กแตนมาที่บ้านและนอนหลับเพราะความอ่อนเพลีย ที่มีฝนตกหนักและตั๊กแตนปลุกให้ตื่นขึ้นมันให้ความรู้สึกหิวมาก แต่อาหารที่ไม่มีในบ้าน.

"เมื่อฝนหยุดฉันสามารถหาอาหารบางอย่าง" เขากล่าวกับตัวเอง ตั๊กแตนล้มตัวลงนอนอีกครั้งและผล็อยหลับไป เมื่อเขาตื่นขึ้นมาฝนยังคงตกลงมาอย่างหนัก ตั๊กแตนรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ทำตามคำแนะนำของเขาที่จะหาอาหารก่อนที่ฤดูฝน ตั๊กแตนในที่สุดได้รับการป่วยเพื่อนตั๊กแตนไม่ทราบของตั๊กแตนป่วย เมื่อฝนหยุดผึ้งจำตั๊กแตน เขาออกมาจากรังและเดินไปที่ตั๊กแตน เขาก็ตกใจที่เห็นตั๊กแตนกำลังนอนอยู่บนเตียงที่บ้าน.