Anchored by an outstanding turn by

Anchored by an outstanding turn by Asian Film Award-winner Donny Damara and bathed in an appropriately seedy neon wash, Indonesian indie writer-director Teddy Soeriaatmadja’s Lovely Man is, in a word, lovely. Working with well-worn material about family relationships and father-daughter bonds that is never once in danger of falling into cliché this layered two-hander unfolds over the course of one enlightening and bittersweet night. Soeriaatmadja’s astute script and Damara’s sensitive, nuanced performance grab viewers from minute one and remain compelling throughout.
The film’s relatively brief running time (a scant 75 minutes) will make traditional distribution tricky, but Lovely Man will make its way onto most festival radars. In a perfect world it would see at least an art house release in Europe and North America, even though its steady, tolerant hand also desperately needs to be seen in Asia. The film could find space in newer outlets like VOD and perhaps premium cable.
Proper, devout 19-year-old Muslim woman Cahaya (Raihaanun) arrives in Jakarta from what can be assumed is her small town home just as the sun is setting. Armed with a piece of notepaper and a few rupiah, she’s in the city on a search for the father she hasn’t seen since she was four. Asking neighbors and shopkeepers in the area he lives in for Saiful gets her blank stares in return. When they finally figure out she means Ipuy, they point her in the right direction and say he’s “working” around Taman Lawang. Cahaya, naturally, goes looking for an office building or store.
When she locates Ipuy (Damara), she finds a transvestite prostitute plying her trade on the streets. In the initial minutes after encountering each other, both are shocked at the turn of evens. The innocent Cahaya is crushed at her father’s choices; Ipuy is horrified to see the daughter he willfully left behind.
And this is where things get interesting in Lovely Man. Soeriaatmadja plays with our expectations and perceptions of who Cahaya and Ipuy are while systematically dismantling those perceptions. Both are on a steep learning curve, and as the night wears on assorted buried truths and insecurities and come to light. Each makes their own specific sacrifices in order to connect with the other, however briefly, and each subtle revelation lends itself to reinterpretation of the characters.
This isn’t a cutting edge narrative by any stretch of the imagination, but as with Shakespeare, the themes don’t have to be new to be engaging. In the less flashy role Raihaanun matches Damara step for step as the daughter trying to reconcile the aggressive besequined streetwalker with her memory of a gentle man blowing bubbles with her as a child. It runs both ways though: Cahaya has her own demons, and Ipuy wrestles with the disconnect he discovers between what she shows him her life to be and what her life really is.
But it’s Damara’s show. With his square jaw and heavy brow, Damara jettisons excessive mannerisms for little details (playing with his eyelashes, fidgeting with his wig) and stays respectful of Ipuy. He uses words as weapons and comports himself in a way that makes clear the status transgender people hold in the world. When he finally relates to Cahaya as Saiful, his ruggedly handsome features carry a melancholy that speaks to what happens after the film is over. Ipuy is in trouble with some local gangsters and after he sends Cahaya home with a promise never to contact him again, it’s clear how the story truly ends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยึดโดยเปิดที่โดดเด่นจากภาพยนตร์เอเชียที่ได้รับรางวัลชนะดอนนี่ Damara และอาบน้ำในการซักนีออนจ๋อยเหมาะสมอินโดนีเซียอินดี้นักเขียนผู้กำกับเท็ดดี้น่ารักผู้ชาย Soeriaatmadja คือในคำน่ารัก การทำงานกับครอบครัวของวัสดุที่ดีสวมใส่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพ่อของลูกสาวและพันธบัตรที่ไม่เคยอยู่ในอันตรายจากการตกอยู่ในความคิดโบราณนี้ชั้นสองคนนัดมือแผ่ออกไปในช่วงเวลาของคืนหนึ่ง enlightening และไม้เลื้อย สคริปต์ที่ชาญฉลาด Soeriaatmadja และ Damara ของความไวต่อผลการดำเนินงานที่เหมาะสมยิ่งคว้าผู้ชมจากหนึ่งนาทีและยังคงน่าสนใจตลอด.
ภาพยนตร์เรื่องนี้ของค่อนข้างสั้นเวลาทำงาน (กเพียง 75 นาที) จะทำให้การกระจายแบบดั้งเดิมที่ยุ่งยาก แต่ผู้ชายที่น่ารักจะทำให้ทางลงมากที่สุดเรดาร์เทศกาล ในโลกที่สมบูรณ์มันจะอย่างน้อยเห็นการเปิดตัวบ้านศิลปะในยุโรปและอเมริกาเหนือแม้ว่ามั่นคงของมือใจกว้างยังหมดความต้องการที่จะเห็นในเอเชีย ภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถหาพื้นที่ในร้านใหม่เช่น VOD และเคเบิลแบบพรีเมียมบางที.
ที่เหมาะสมศรัทธา 19 ปีหญิงแสงมุสลิม (Raihaanun) มาถึงในกรุงจาการ์ตาจากสิ่งที่สามารถสันนิษฐานเป็นเมืองที่บ้านของเธอมีขนาดเล็กเช่นเดียวกับดวงอาทิตย์คือการตั้งค่า อาวุธที่มีชิ้นส่วนของกระดาษและรูเปียห์ไม่กี่เธอในเมืองในการค้นหาพ่อที่เธอไม่ได้เห็นตั้งแต่เธอยังเป็นสี่ ถามเพื่อนบ้านและเจ้าของร้านในพื้นที่เขาอาศัยอยู่ใน Saiful ได้รับจ้องว่างเปล่าของเธอในทางกลับกัน ที่สุดเมื่อพวกเขาคิดว่าเธอหมายถึง Puy พวกเขาชี้ของเธอในทิศทางที่ถูกต้องและกล่าวว่าเขา "ทำงาน" รอบ Taman Lawang แสงธรรมชาติไปหาอาคารสำนักงานหรือร้านค้า.
เมื่อเธอตั้ง Puy (Damara) เธอก็พบว่าโสเภณีตุ๊ดเฉี่ยวค้าของเธอบนท้องถนน ในนาทีเริ่มต้นหลังจากที่เผชิญหน้ากันทั้งสองตกใจที่หันของเหตุการณ์เหล่า แสงบริสุทธิ์บดที่ตัวเลือกของพ่อของเธอ; Puy ตกใจที่ได้เห็นลูกสาวเขาออกจากที่อยู่เบื้องหลังจงใจ.
และนี่คือสิ่งที่ได้รับที่น่าสนใจในผู้ชายที่น่ารัก Soeriaatmadja เล่นกับความคาดหวังและการรับรู้ของแสงของเราและ Puy ที่มีในขณะที่การรื้อระบบการรับรู้ของผู้ที่ ทั้งสองอยู่ในช่วงการเรียนรู้ที่สูงชันและเป็นคืนที่สวมอยู่บนความจริงที่ฝังสารพันและความไม่ปลอดภัยและมาแสง ทำให้แต่ละเสียสละเฉพาะของตัวเองเพื่อที่จะเชื่อมต่อกับคนอื่น ๆ แต่ในเวลาสั้น ๆ และแต่ละเปิดเผยลึกซึ้งยืมตัวเองไปตีความของตัวละคร.
นี้ไม่ได้เป็นขอบตัดการเล่าเรื่องโดยยืดของจินตนาการใด ๆ แต่เช่นเดียวกับเช็คสเปียร์ที่ รูปแบบที่ไม่ต้องมีการใหม่ที่จะเป็นส่วนร่วม ในบทบาทฉูดฉาดน้อย Raihaanun ตรงกับขั้นตอน Damara สำหรับขั้นตอนเป็นลูกสาวพยายามที่จะเจรจาต่อรองหากิน besequined ก้าวร้าวกับหน่วยความจำของเธอเป็นคนที่อ่อนโยนเป่าฟองกับเธอเป็นเด็ก มันทำงานทั้งสองวิธีแม้ว่า: แสงมีปีศาจของเธอเองและ Puy แมทีเรียที่มีการเชื่อมต่อระหว่างสิ่งที่เขาค้นพบเธอเขาแสดงให้เห็นชีวิตของเธอจะเป็นและสิ่งที่ชีวิตของเธอจริงๆเป็น.
แต่มันก็แสดง Damara ของ ด้วยขากรรไกรตารางและคิ้วหนักของเขา Damara jettisons ท่าทางที่มากเกินไปสำหรับรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ (เล่นกับขนตาของเขารำคญกับวิกผมของเขา) และอยู่เคารพของ Puy เขาใช้คำพูดเป็นอาวุธและ comports ตัวเองในทางที่ทำให้ชัดเจนถือสถานะของคนข้ามเพศในโลก ในที่สุดเมื่อเขาเกี่ยวข้องกับแสง Saiful คุณสมบัติหล่อของเขาสง่าดำเนินเศร้าที่พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ที่มีมากกว่า Puy เป็นปัญหากับพวกอันธพาลท้องถิ่นและหลังจากที่เขาส่งบ้านแสงที่มีสัญญาที่ไม่เคยที่จะติดต่อกับเขาอีกครั้งก็เป็นที่ชัดเจนว่าเรื่องอย่างแท้จริงปลาย